Thijs Boontjes is een Nederlandstalig charmezanger, tevens charismatisch rockster. Met zijn aanstekelijke Nederpop liedjes ventileert hij zijn visie op het leven vol zelfspot en muzikale excessen. Laat je echter niet misleiden door zijn gevoel voor humor: het is Boontjes menens, met name waar het zijn kritiek op de maatschappij betreft. Genadeloos brengt hij de sfeer weer op orde in ons koude kikkerland en laat hij vriend en vijand meezingen in een kolkende massa van gemoedelijkheid en verdraagzaamheid.

Hij is nog vers van de pers, het langverwachte tweede album van Thijs Boontjes, getiteld Dancing Boontjes (label: Excelsior Recordings). Op de opvolger van debuutalbum Geen Achttien Meer (2019) laat Thijs zich kennen als activist, bon vivant en als partner die het soms verkloot. Het nieuwe kabinet moet het ontgelden in protestlied Fiasco (Gênant, Gênant) en in Nachtportier beklaagt hij zich over toenemende xenofobie, homofobie en andere vormen van intolerantie in onze samenleving. Zelfs onder de meest ellendige omstandigheden weet Dancing Boontjes toch de algehele stemming fier overeind te houden, al dan niet met een bitterzoet drankje (Campari Soda) in de hand, als wapen tegen de diepgewortelde Calvinistische vlakheid van ons vaderland. Thijs Boontjes geeft als geen ander woorden en context aan het fenomeen “menselijke onbeholpenheid”, en slaat zichzelf daarin niet over. Op muzikaal gebied beweegt de plaat zich via rock ‘n’ roll, italo en een enkele punkuitschieter weer terug naar haar Nederpop basis die je overal in terughoort.